رهبران کسب‌وکار به شکلی خستگی‌ناپذیر، به دنبال دستیابی به بهره‌وری هستند. تمام‌کارهایی که انجام می‌دهیم؛ اعم از تصمیم‌گیری‌هایی در مورد استخدام کارمندان، خرید نرم‌افزارها یا سازمان‌دهی مجدد سلسله‌مراتب سازمانی، همگی وابسته به بهره‌وری بوده و می‌بایست در این راه، کمی بیشتر به خود سختی بدهیم. بهره‌وری به کار انداختن تفکرات و اندیشه‌ها، انجام مستمر کارها و در حالت خوش‌بینانه انجام عالی آن‌ها است که مسیر را نشان داده و حساب‌ها را پرپول نگه می‌دارد.
از سوی دیگر، خلاقیت، ذاتاً مخرب است. خلاقیت همانند انفجار ایده‌ای جدید است که شعله‌ها و جرقه‌هایش آن‌قدر شدید بوده که حواستان را از هر آنچه انجام می‌دهید پرت می‌کند و مجبور می‌شوید همان لحظه آن را روی کاغذ بیاورید. در یک نگاه، ظاهراً، کاملاً مخالف بهره‌وری است. نمی‌توانید آن را بسنجید یا آن را اندازه‌گیری کنید. به همین سادگی است. برای توسعه ایده‌های بزرگ فوق‌العاده است، اما شاید برای ضرب‌الاجل‌هایی که در شرف تکوین هستند، به کار نیاید.
آیا بهره‌وری و خلاقیت می‌توانند متعادل شوند یا اساساً با یکدیگر متفاوت‌اند؟ معتقدم خلاقیت در صورتی منجر به بهره‌وری می‌شود که محیط کاری به‌گونه‌ای توسعه و تکوین یابد تا بهره‌وری و خلاقیت بتوانند به صورتی مسالمت‌آمیز تشریک‌مساعی داشته باشند.
در زیر پنج راه ارائه کرده‌ایم که با ارتقای خلاقیت در سازمان منجر به ایجاد بهره‌وری می‌شود:

هیچ‌کس نمی‌داند که ایده خوب بعدی چگونه خواهد بود، اما می‌توانم بگویم که ایده‌ها از کجا ناشی نمی‌شوند: جمله «همیشه به همین شکل این کار را انجام دادیم». ایده‌های نوآورانه- چه مربوط به محصولات تازه باشند چه صرفاً مربوط روند جدید یا روند کاری کارآمدتر- به میدان مبارزه ای برای رقابت بین کسب‌وکارها تبدیل می‌شوند.
در محیط‌هایی که دائماً درحال تغییر شکل هستند، خلاقیت می‌تواند شکوفا شده و محل کار را به مکانی بدون مرز تبدیل ‌کند، جایی که متدولوژی‌ها و فرایندهای پیشین را می‌توان در یک‌لحظه فراموش کرد. زمانی که کارکنانتان در پرسش سوال هایشان آزاد باشند به طوری که بتوانند هر سوالی را که میخواهند را بپرسند ، هرگز گرفتار روزمرگی نمی‌شوند.

بهره‌وری اغلب به‌عنوان وظیفه ای همیشگی که بارها و بارها باید با کارآمدترین شکل ممکن با آن‌ها دست‌وپنجه نرم کرد، در نظر گرفته می‌شود. درحالی‌که بهره‌وری به اشکال مختلف برای کسب‌وکار بسیار سودمند است و از طرفی مانع از این می شود که کارکنان خود را برای مقابله با مشکلات بزرگ‌تر به چالش بکشند و این ‌یکی از دلایلی است که باعث می شود ذهنیت «همیشه هر کاری را به همین شکل این کار را انجام دادیم» بسیار متداول باشد .
تشویق به داشتن تفکر خلاق، منجر می‌شود تا کارکنان تصویر بزرگ‌تری را ببینند و بر مسائلی که تأثیر عمیق‌تری بر کسب‌وکار دارند، تمرکز بهره‌ورِ مولد داشته باشند.

اینکه به افراد اجازه دهید تا تأثیری ملموس و قابل‌رؤیت بر محیط کارشان بگذارند، انگیزاننده‌ای قوی برای کسب‌وکار خواهد بود. هیچ‌کس نمی‌خواهد مثل هواپیمای بدون سرنشین باشد، بدون فکر و اراده از روی لیستی وظایفش را انجام داده بدون اینکه برای وی معنایی آشکار و مبرهن داشته باشد.
یکی از کلیدهای ایجاد محیط کار خلاقانه، به وجود آوردن این امکان برای کارکنان است تا ایده‌های خود را ابراز کنند. با آشکار شدن این ایده‌ها در کل سازمان، هم‌زمان به کارکنانتان حس ارزشمند بودن را اعطا کرده که آن‌ها نیز بتوانند در کسب‌وکارتان روش‌های تفکر جدید و خلاقانه را گسترش دهند.
این کار باعث می شود تا علاوه بر افزایش بهره وری سازمان ، وفاداری کارکنان نسبت به سازمان افزایش یابد .

۴- باعث می‌شود تا افراد ازنظر احساسی نیز درگیر شوند.

گکار بدون داشتن خلاقیت، رنج مداوم است. بسیاری از افراد، خصوصاً کارآفرینان شخصی و سازمانی، این شور و اشتیاق مثل نفس کشیدن می‌ماند. اما برای برخی دیگر، برانگیخته شدن این اشتیاق در محل کار، نیازمند مقداری انگیزه است. صرف‌نظر از بخشی که در آن فعال‌اند یا وظیفه ای‌که بر عهده دارند، کارکنانی که در فرایندهای خلاقانه شرکت می‌کنند می‌توانند ایده‌ای داشته باشند، به جای اینکه تنها لیستی از وظایفشان را در دست بگیرند.
زمانی که کارکنان از ابتدا ایده‌ای داشته و آن را پرورش داده و تمام‌کارهای مربوط به اجرای آن را نیز انجام دهند، مشتاق‌تر شده و ازلحاظ عاطفی بیشتر احساس تعلق‌خاطر خواهند داشت و سخت‌تر تلاش می‌کنند تا ایده یا ایده‌هایشان به ثمر برسند.

مؤلفه‌ای کلیدی برای پرورش محیط خلاق، آزادی دادن به افراد است. ترس از شکست محیط‌های خلاقانه را از کار می‌اندازد و جلوی جریان ایده‌ها و نهایتاً بهره‌وری را می‌گیرد. ترس ما را در روند درست قرار داده و امکان بهبود کارایی یا ایجاد روش‌های جدیدتر ،مؤثرتر برای کار را از بین می‌برد.
شکست که ناشی از دنبال کردن ایده‌های جدید می‌شود را باید جشن گرفت. شکست تفکر نوآورانه را ترغیب می‌کند و از طریق نوآوری است که به منتهای بهره‌وری پی برده می‌شود.